ҚР Бас Прокуроры Берік АСЫЛОВҚА
Биылғы жылдың 16 қыркүйегінде Қылмыстық кодекстің 339–1‑бабы қолданысқа енгізілді. Алайда оның тәжірибелік қолданылуы өңірлер бойынша біркелкі қалыптаспай отыр. Бірдей жағдайларда әртүрлі сот шешімдерінің қабылдануы құқық қолданудың бірізділігіне нұқсан келтіруде.
Естеріңізде болса, 339–1‑бап «Қылмыстық заңнаманы оңтайландыру туралы» заң жобасын талқылау кезінде Бас прокуратура, Жоғарғы Сот және барлық уәкілетті органдардың қатысуымен жан-жақты пысықталған еді. Негізгі мақсат – тікелей заңсыз аулауға қатысты айыптауларды 339-бап бойынша қалдырып, ал қалған барлық әрекеттерді: ет пен дериваттарды сатып алу, сату, сақтау, тасымалдауды жаңа 339–1‑бапқа қайта саралау болатын.
Дегенмен бүгінгі тәжірибеде мүлде басқа көрініс қалыптасуда.
Бір ғана Павлодар облысының мысалы соның айқын дәлелі: уәкілетті орган 56 ұсыныс енгізсе, соттар 50 істі қарап, оның 31-ін қанағаттандырып, 19-ынан бас тартқан. Бірдей мән-жайлар бойынша мұндай айырмашылық – азаматтар арасында әлеуметтік теңсіздік сезімін тудырады.
339–1‑бап тек киікке ғана емес, барлық жануарлар дүниесі объектілеріне және олардың дериваттарына қатысты қолданылады. Ал «қолға түсіру» сөзі үкімде кездесуінің өзі автоматты түрде заңсыз аулау белгілерін дәлелдемейді. Егер үкімде 337-бап (заңсыз аулау) қолданылмаған болса, адамнан қару-жарақ немесе аулау құралдары алынбаған болса, онда істі 339–1‑бапқа қайта саралануға әбден болады.
Қате сот практикасына жекелеген прокурорлардың әрекеттері де әсер етуде.
Мәселен, Ұлытау облысы прокурорының орынбасары сотқа өтініш беріп, наразылық енгізуге мерзімді қалпына келтіруді сұраған. Себеп ретінде – «сот қаулысы прокуратураға түспегенін» көрсеткен. Ал наразылықтың өзінде ол істі «339–1‑баптың 4‑бөлігіне қайта саралау қажет» деп жазады.
Алайда, біздің қабылдаған жаңа редакцияда 339–1‑бапта 4‑бөлік деген мүлде жоқ.
Жалпы, «сот қаулысын көрмей қалдым, алмай қалдым» деген уәжбен мерзімді қалпына келтіруді сұрау – прокуратура беделіне де көлеңке түсіреді. Өйткені прокурордың қатысуынсыз бірде-бір қылмыстық іс немесе материал қаралмайды.
Осындай тәжірибені тоқтатуға тапсырма беруіңізді сұраймын.
Киікке қатысты қолданыстағы экологиялық саясат пен құқықтық нормалардың арасындағы алшақтық та – 339–1‑бапты қолданудағы қайшылықтардың бір себебі.
Киік 27.02.2015 жылғы министр бұйрығымен жойылу қаупі төнген аңдар қатарына енгізілгені белгілі. Сол себепті оған қатысты кез келген әрекетке қатаң тыйым салынған еді.
Алайда қазір жағдай түбегейлі өзгерді. Мен сайланған Батыс Қазақстан өңірінде киік популяциясы жыл сайын қарқынды өсіп, былтырдан бері жаппай ату мен реттелген аулау заңды түрде жүргізілуде.
Киік еті бүгінгі күні Астана мен Алматы қалаларында заңды түрде сатылып жатыр.
Осыған қарамастан, оның етін немесе дериваттарын сақтау, сатып алу, тасымалдау үшін азаматтарды қатаң қылмыстық жауапкершілікке тарта беру – логикаға да, құқықтың мақсатына да сәйкес келмейді.
Заң ең алдымен өмірдегі нақты жағдайларға сүйенуге тиіс. Егер мемлекет өзі киікті реттеуді жүргізіп, оның етін заңды айналымға шығарып отырса, онда азаматтарымызды түрмеге тоғытып, кейін босатуға да кедергі келтіру қаншалықты ақылға сиымды?
Осы айтылғандарды ескере отырып, Сізден – қадағалаушы орган ретінде сот актілерінің заңдылығын кешенді түрде зерделеп, прокурорлық ықпал ету шараларын қолдануды, сондай-ақ өңірлерде орын алып отырған құқық қолданудағы өрескел сәйкессіздіктерді жоюды сұраймын.
Абзал ҚҰСПАН, ҚР Парламенті Мәжілісінің депутаты