Әлеуметтік желілерде Н.Назарбаевтың елордадағы жаңа мешітке барғаны хит болды. Үлкен табақтан лақтырылған сүйекті мүжіп үйренгендер жер-көкке сыйдыртпай, оған мадақ арнап бағыпты. Алланың құлы екендіктерін ұмытып, Нұрсұлтанның құлы болған күндерін аңсайды келіп. Әлгі бір «қожайынын сынай алмаған құлдардың оны мақтауға да қақысы жоқ» деген қанатты сөз болушы еді. Қазақ елін отаршылдықтан құтқармаған Назарбаев режиміне қарсы бір ауыз сөз айтпаған міскіндер қожайындарына, сол режимге әлі күнге қол шапалақтайды.
Иә, рас, Нұрсұлтан Назарбаевтың сіңірген еңбегін мүлде жоққа шығаруға болмайды. Өз басым Назарбаевтың екі еңбегін бөлекше атар едім. Біріншісі – 1998 жылы ел кіндігін Алматыдан Ақмолаға ауыстыруы. Екіншісі – Қазақстанның көрші елдермен шекарасын анықтап, делимитация жасатуы. Қалған күллі жұмысы өзінің имиджін көтеру, көзбояушылықпен халықты алдау, коррупция мен өзінің жеке Қорларын байыту, қазба байлықтарды аз ғана топтың игілігіне айналдыру сияқты «пендешілік шаруалары» бюджет есебінен атқарылып жатты. Мұның бәрі президент ретінде жалақы алып атқарған жұмыстары.
Тереңірек үңілсек, Н.Назарбаевтың қазақ халқының алдындағы қиянаттары жетерлік. Ең басты қылмысы – қазақ халқының ұлттық мемлекеттігін ұрлап, жалпақшешей азаматтық мемлекет қалыптастырғаны.
Екінші қылмысы – мемлекеттің тілі қазақ тілі екендігіне қарамастан, ресми органдарда көрші мемлекеттің мемлекеттік тілін аспандатқаны. Біз әлі «русский коробльде» келе жатырмыз.
Үшінші қылмысы – шетелдерден қазақ көшін бастағанымен, оны түрлі сылтаулармен тоқтатып тастағаны.
Төртінші қылмысы – халықпен ақылдаспай, Қазақстанның ядролық қаруын Ресейге беріп жібергені. Ресей ешбір келісім-шартыңа қарамайды. Қазір Украинада жүріп жатқан соғыс Назарбаевтың да сол тұста үлкен қателік жібергенін дәлелдейді. Егер біз ядролық держава күйінде қалғанда, Ресейге қарап жалтақтамас едік.
Бесінші қылмысы – 1994 жылы Ресеймен одақтас болу туралы идея көтеріп, соның салдарынан Еуразиялық одақ сияқты елімізге түк пайдасы жоқ, алайда Қазақстанды Ресейдің экономикалық, әскери, саяси сасық қолтығына тығып берген орысқұлдық саясаты.
Алтыншы қылмысы – «Балық басынан шіриді» демекші, Қазақстанда коррупциялық жүйе қалыптастырғаны.
1993 жылы және 1995 жылы Жоғарғы Кеңесті екі рет айлакерлікпен таратқаны; Қазақстанда демократиялық қағидаттарды аяққа таптап, авторитарлық билік орнатқаны; 1995 жылы қабылданған 98 таптан тұратын Конституцияға 25 жылда 92 өзгеріс пен толықтыру енгізіп, демократиялық бағыттан алшақ авторитарлық режим орнатқаны да қылмыс болып табылады. Басқасын қойғанда, 2019 жылы 20 наурызда билік трансформациясын «жасағансып», президенттік лауазымын Қ.-Ж.Тоқаевқа тапсырғаннан кейін де, Конституцияға қайшы президенттік биліктен де жоғары Қауіпсіздік Кеңесінің лауазымын пайдаланып, күш құрылымдары арқылы мемлекеттік билікті заңсыз ұстап тұрғаны ешкімге құпия емес.
1995 жылы қабылданған Конституцияның 3-бабының 3-тармағында: «Қазақстан Республикасында билікті ешкім де иемденіп кете алмайды. Билікті иемденіп кетушілік заң бойынша қудаланады» делінген. Алайда отыз жылдан астам уақыт түрлі айла-шарғымен билікті заңсыз иемденіп келген Назарбаев қылмыстық жауапкершіліктен қалай сырт қалады? Алланың алдындағы жауапкершіліктен қалай құтылады?
Халықаралық сарапшылардың пікіріне қарағанда, Нұрсұлтан Назарбаев пен оның отбасы Қазақстан халқының $200 млрд-тан $500 млрд-қа дейін орасан зор қаржысын қолды еткен. Яғни, ол бюджет пен халыққа осыншама қарыз! «Мешіт салдым, бәрінен сөйтіп құтылдым» деуге болмайды. Бір тиынына дейін бюджетке қайтарылмай, Нұрсұлтанның мойнынан ол қарыз түспейді! Халықтың қақысы қайтарылуы керек! Сарай ақындары, осы ақиқатты «ақ патшаларыңа» жеткізіп қойсаңдар, жақсы болар еді.
Нұрсұлтан сол қарызды қайтарған күні қазақ халқы оның күнәсін кешірер деп ойлаймын. Қалғанын Алла кешірсін!
