ОПАСЫЗДЫҢ 30 ЖЫЛ ОЙРАНЫ
«…Көнеден өсиет енбеген, енеден қасиет ембеген, тек қана октябрят, пионер, комсомол, коммунистердің Құдайсыз, тамырсыз идеологиясы тамыр-діңін жеп қойған бұл бейбақ ғұмыр бойы ҚАЗАҚТАН ҚАШЫПТЫ!
- «Ол сонау Тәуелсіздіктің елең-алаң таңында «өз күніңді өзің көр!» деген ұран тастап, өз мемлекетін тонауды мақсат тұтқан, отантонауды өнер көретін тұтас зымиян жемқорлар армиясын жасақтап шығарды! Олар жат елдерден «Эдем-бақтар» сатып алып, нәпсідариясында шалқалай жүзіп, шалқып жүрді. Ал бұл кезде қазақтың бөбектері ішін қырау тұтқан қуыстарда бес-бестен отқа үйітіліп жатты!..
- «…Оған Қазақтың қасиетті қонысынан қуыс түгілі, уыс топырақ бұйырмасы анық! Өйткені ҢӨҢ әу баста – ұзаққа созылған опасыздық сапарын бастағанда-ақ, өз жаназасын өзі осылай шығарып қойған: ҚАЗАҚТАН БЕЗГЕНДЕРГЕ ҚАЗАҚИЯДА ОРЫН ЖОҚ! Бұл қағида бұдан былай – келердің де, кетердің де ылғи жадынан шықпайтын Үкім болуы тиіс!
Светқали НҰРЖАН
Бұрынғылар: «Хан мен құл теңесетін бір күн бар» дейтін. «Жеті қат Ғаршыдан хабар алған» бұрынғының сөзінде қате болушы ма еді?! Қате – «жеті жат тәрбиемен» уланған бізде ғой. Иә, мәурітті сағат соғып еді, теңесті де қойды. Күні кеше ғана алқағанын – ер, қарғағанын жер қылған, Отанды отыз жыл ойрандаған назарбаев та көп қарабайыр мүжәлсіз құлдың деңгейіне түсті! Оны бұл Қара Күннен тау-тау қылып, ұрлықпен жинаған долларлары, мың сан еркек-ұрғашылы жағымпаздары, бірнеше млн. нәгүмән «нұротандықтары» һәм әйлеңкес «ассамблеяшылары», іштегі-тыстағы жұтықы жемтіктестері мен сүтікі сыбайластары, жасанды заңдары да құтқара алмады. Құтқара алмайтынын, қайдағы бір қаймана, біз білдік, өзі неге білмеді, соған таңмын?..
Ал біз бұл күнді ұза-а-ақ күттік. Мысалы, менің:
Қашып жатыр – алдап-арбап туды алған
Зыр-зыбылдар – ақша-масы туғаннан.
Біздің Отан алады Ертең Азаттық,
Тәуелсіздік Түрмесінде уланған.
Далам менің!
Орда тіккен мың атам,
Көк байрақтай аспаныңды ұнатам.
…Ешқашан да Отан екеу болмайды:
Қалады әлі Жалғыз Отан – Шын Отан!
Ұлы Отан!.. – деп НӘН-ге (жалпы, осыдан кейін елдің бәрі оны осылай атап кетті) хат жазғаныма аттың қасқасындай 23 жыл өтті! Сол күткен заман бүгін ғана келді.
Жо-оқ, мен оны табалаудан аулақпын. Өйткені НӘН-құлдың құбыжық бейнесін құсни-сөзбен екі кісі шынайы кейпінде суреттесе, бірі – мен шығармын деп ойлаймын. Өлең-жырлардан бөлек ортақ нәмі «Кіші Қияметтегі Қазақстан» аталатын нешеме цикл-поэмалар: хат-дастан, әфсана-дастан, хикая-дастан, тіпті «бәддұға-дастан» да жаздым, әттең, уақытында бәрі түгел жарық көре алмады. Себебі оларды жариялауға газет-журнал, қажет болса, сайттар да дайын болмады. Ал өзім кеше ғана дерлік ішіне енген әлемжелінің мүмкіндігі шектеулі-тын. Үзіп-жұлып, «Жас Алаш», «ДАТ» газеттері, «Абай.кз», «Ұлт.кз» сайттарында шыққандары бар. Қалайда ол шығармалардың барлығын болашақ қазақ ұрғыны шып-шырғасыз оқырына күмәнім жоқ. Тым құрыса, «назарбаев-дәуреніндегі» біздің көкірегімізде қатталған қасірет-аза, өксік-наза, кек пен ыза, арман-арзаны солармен бөлісерміз. Сондықтан оның қол жетпес зау биікте тұрған дөй-талыс шағында да айта алған шындықтарымды қазіргі құрдымға құлаған бейтыныс уағында да айтуға хақым бар деп пәмдеймін…
Шынында, назарбаев болудағы мақсат не?.. Ақиқатқа салсақ, ол да сасық сідіктен, бір қойманшының отбасында қараңғыда пайда болған күл-күмірә пенде-тін. Бірақ Құдай-Тағала сұрағанының бәрін берді. Осы Сын мен өткелектен өтуге және дұрыс қорытынды шығаруға тиіс едік…
Жә-ә, белгіліні қаузай бергенде не рауа, Сөзді тастиықтап-бежеріп айтайық?! Қанды қаңтардан кейін осы НӘН-ге қатысты үш пікір тыңдадым, бір пікірдің иесі – С.Имашева деген депутат әйел, бәлки, қыз, екіншісі – белгілі тарихшы һәм саясатшы Б.Әбдіғали, үшіншісі – мәжіліс депутаты, ғалым, өзімнің інім Е.Жаңбыршин. Біріншісі: «Шындық әркімнің аузында, ал біз ақиқатты білеміз: мәселе ол кісінің жанында кімдер жүргенінде емес, ақиқат – ол кісінің тарихта қалатындығы!» – деп «фәлсафа» соқты. Екіншісі: «назарбаев алғашқы жылдарда елді керемет басқарды, соңғы он жылдықта ғана бағыттан жаңылды» деген ырайда сөйледі. Ал үшінші пікір жобамша былай аяқталды: «назарбаев та қазақтың баласы, ол кісіге денсаулық, ұзақ ғұмыр тілеймін, отбасы мүшелері түгел аман болсын!». Бұл үш пікір үшбу мақаланы жазуыма түрткі болды.
Снежанна ханымның, бәлкім, ханшаның «пікірінше», НӘН-нің қасына кілең ҚАЗАҚТАНБЕЗГЕН кісәпірлерді жинап алуы маңызды мәселе емес көрінеді! Міне, саған – мәссаған! Әр қазақтың һәм оның ұрпағының сыбағасын, Отанның қазынасын кім-көрінген тексізге және отбасына тонату – мәселе саналмай, вор-салтанның («сүйген құлдың аты көп», бұл да біз таққан «таһаллус»-тұғын) құзғын басын «тарихта қалдырумен» ғана шұғылдансақ, жетер жерімізге жеткен екенбіз! Біз емес, ол – НӘН жеткен екен негізгі мақсатына: құл-саналы ұл, күл-шалалы қыз өсіріппіз 30 жыл бойы! Шүкірлігі, мұндайлардың аз екендігі. Мен қарлыханшаның «пікіріне» қосылам, ҢӨҢ тарихта қалады, алайда осы қалпында, яки ғұмыры қазаққа жылымаған қара жүрегімен қалады! Қай тұсқа қарасақ та, оның қарау жүрегі қарақұрдым құсап үңірейіп және одан сұп-суық қара жел соғып тұратын болады!..
Бұрын да талай айттым, тағы реті келіп тұр. ҢӨҢ және онымен ығайласқан-сыбайласқан құлғаналар Қазақ халқында ұлт бұрылып қарайтын, тұтас құрмет тұтатын өліде де, тіріде де ешкім қалдырмауды мақсұт тұтты. Тарих айнасының Өткенінен де, Бүгінінен де, Ертеңінен де тек өздерінің сұмпайы кейіптерін ғана көргісі келіп жанталасты. Сөйтіп, сайтансақалдарды қаптатып, оларға негізгі қаржы көзі Саудиядан құйылатын «асыл арна» сықылды ТВ ашып беріп, әулиелерімізді қорлатты!
Рухы биік, тұтас ұлт ешқашан қазынасын жатқа талатпайды, аузы ала ел ғана бір-біріне қоқиланып жүргенде жатқа жем болады. Сол үшін ҢӨҢ бастаған ақырзамани алаяқтар әуелі аулымды үшке бөлді, сосын аузымды «отыз рулы тіске бөлді» (Тыныш ақын), сосын дінге, тілге, бай мен кедейге, омалған мен оралманға, т.б.-ға бөлді. Сол улы идеологияның сұрқия салдары бізді оңдырмай кетті, қазір үш қазақ үш жүз жаққа қарап ұлитын жағдайға жетті…
Ал Берік-бауырдың «соңғы он жыл» туралы айтқаны да ақиқатпен мүлде қоңсы қонбайды. Өйткені НӘН немесе ҢӨҢ 95-те заңды Парламентті таратты! Себебі Парламент оған: «Сырттан құйылажақ инвестициялардың кіріс-шығыс есебі Парламентке берілсін. Әйтпесе коррупция басталып кетеді, сөйтіп өліп-талып жеткен Тәуелсіздіктің тамырына құрт түсіреміз де, Мемлекеттің түбіне жетеміз, келешек ұрпақтың қарғысына қаламыз!» деген заңды талап қойды. Сол Парламент таратылған күні – яғни Азаттықтың төртінші жылы-ақ ҢӨҢ ОТАНҒА ОПАСЫЗДЫҚ ЖАСАДЫ! Одан кейінгі жағдайлар әмбеге аян. Ұрлықтарды заңдастыру үшін екіпалаталы «қалта-парламент» жасақталды. Елбастының (бұл нәм де менің «сүйгеніме» таққан көп есім-сойдың бірі еді, халыққа да «ұнаған-ау», көпке таралып кетті) ғана құзырына бағынатын «ассамблея» атты алабажақ албасты ұйым дүниеге келді! Бір ғана құзғынның бүкіл нәфсани сұранысын қанағаттандыруды Басты Нысанаға алған Конституция қолданысқа енгізілді! 2000 жылы күллі Заң атаулының бәрінен де дәрежесі биік, мысы басым «Елбасы туралы заң» күшіне енді!.. О, онда «қазақтың Жалғызының» ғана емес, отбасындағы һәрбір жалмауызының да төбесінен құс түгілі шіркей ұшырмайтын бетсіз пәрмен-баптар бар…
Сенімді дереккөздердің айғағынша, 1996 жылы ҢӨҢ-нің Швейцария банкінде 1 млрд доллар ұрлық ақшасы болды! Бұл ұрлық ашылып қалып, кеудесінен әлі жаны шығып болмаған Парламентте біраз айқай болған. Оларға жауап беруге И.Тасмағамбетов шыққан. Себебі күллі боқтары мен оттарына ТАС-ты лақтырып отыру ҢӨҢ-нің «атакәсібі»-тін… Осыдан соң-ақ ҚАЗАҚТЫ АЛДАУ, ҚАЗАҚТЫ САТУ ойындары басталып кетті. Ең алдымен адамзат баласы жасамаған зорақы қылмыс жасалды: әр қазақ көзінің қарашығындай сақтауға тиісті қорғансыз шарана нәрестелер шетелге сатыла бастады! Оларды Отан-Ұлттан, Ата-Жұрттан, Баба-Салттан ырықсыз айырды. Міне, қазір олардың алды ержетіп-бойжетіп, түп-тамырын, Ұлт-Тәңірін, ата-анасын іздеп, мұхиттың арғы бетінен бізге қарап жанұшыра қол созуда! Ал бұл сатқындық – біздің әр қадамымызды күні-түні аңдып отырған күллі ғалами ұрыларға: «Келе беріңдер, бізде қасиет тұтатын еш құндылық жоқ! Біз БӘРІН САТАМЫЗ!» деген ишара белгі-тін!
Содан кейінгі «қойылымдар», шынында, сол сценарий бойынша жүргізілді. Мемлекеттік Тіл туралы, тағы да ҚАЗАҚТЫ АЛДАУ үшін, ауыт-ауыт өмірі орындалмайтын жалған бағдарламалар жасақталып отырды. Сонымен ұлтымыздың Ар туы – туған тіліміз тексіз ұлтсыздардың шұлғауына айналды. Үкімет басына, жалпы билікке, Парламентке Ата-Тілден тырдай мақұрым мақұлқаттарды әкелді. Одан ары қорлай түсу үшін: «Мен мемлекеттік тіл үшін қолдан келгеннің бәрін жасадым»; «Қазақ пен қазақ қазақша сөйлессін» деген «ғасыр тұжырымдары» айтылды. Бірақ өзі – «аламнан таңдап сүйген ардақтыларымен», жең ұшынан жалғасқан жанбаққыларымен, «төсекжорғалы» салдақ-құмарымен, отбасындағы арамсідіктерімен ешқашан сені мен менің Ұлы Тілімізде сөйлесіп көрмегеніне еш шүһбәм жоқ! Шынында, Құдайдың Ақиқатын ғана айту үшін жаралған Қазақтың қасиетті тілі ондай арамзадалардың аузына ергізде сыймас-дүр!..
Содан соң «Қазақта бұрын мемлекет болмаған»; «Бұрын бізде мемлекеттік шекара болмаған» (астары – «Бәрі менен басталады») деген сорақы байламдар да, Ғылым академиясын жою, ауыл шаруашылығын опат қылу, өндіріс ошақтарын талқандап, заңсыз жекешелендіру, адамдардың табанақымен құрған мекемелерін тартып алу, т.б. көптеген жобаға сыймас, жораға көнбес қылмыстар да сол ділсөккі, құлтекті, күлтөккі жылдардың еншісінде.
Содан кейін ДІНСАТУ басталды, – тағы да ҚАЗАҚТЫ АЛДАУ үшін биік мінберлерден: «Біздің рухани темірқазығымыз – Қожа Ахмет Иассауи жолы! Біздің табан тірер түпкі нүктеміз осы ілім» деп жүрген ҢӨҢ шырақ, дін атын жамылған жаһаннами қанішерлер – уаһабшы-саляфтарға сатылып, оларды, яки Әзірет Сұлтан жолындағы момын құлдарды бір күнде (2010 ж. 18 тамыз, Рамазан айы) жойдасыз жала, арсыз бәлелермен түрмеге тықты! Бір қылмысын дәлелдей алмаса да, алдын 14 жылға дейін абақтыға қамап, дүниеден өткендерін қабірінен қазып алып, артынан көмбей кетті! Ажалдыларын өлтірді, мүжәлсіздерін тентіретті!..
Әлемде тұңғыш рет саляфит қанішерлер «заңмен», Тәуелсіз Қазақстанның заңымен қорғалды, әлгі Құдайдан басқа панасы, қазақтан басқа қарасы жоқ қорғансыз сорлыларға: «Уахаббит, салафит сықылды «иттер» қаптап кетті» деп, олардың ождани хұқын қорлаған!» деген масқара айыптар тағылды! Мұның бәрі арай жүз-шарай көз – баршамыздың көз алдымызда өтті: мемлекеттік телеарналар арқылы әлі сот үкімі шықпаған жазықсыз жандардың үстінен бәле мен жаланың қара бораны борады! Бүгінгі Ұлт көсемі туралы фильм түсіріп жүрген жүгірмектер уаһабшыларға сатылып, «Ақиқат» аты харамы фильм түсіріп, жалаулатып бақты!
Ал бұл кезде сатыбалдысы, тілеуханы, тазабекові бар – әщады салафиттер ҚазҰУ-дың сарайында «Түркістан – шірікстан!» деген тақырыпта айтыс өткізіп жатты! Ләкін ҢӨҢ-нің өзі сол кезде (2011 ж. сәуірдің 11 жұлдызы) сол қасиетті шаһарда: «Біздің табан тірер рухани іліміміз Қ.А.Иассауи жолы болмақ» деген аяр сөзін ақырғы рет айтты… Міне, мәселе қайда жатыр?.. Жә, бұл әлі Тарих алдында талай қаузалатын тақырып болған соң, бұдан ары тоқталмаймыз…
30 жылда бірде-бір өнеркәсіп орындарын ашпастан, тек шикізатқа тәуелділікте ұстап, ұрылардың қанағатсыз жемсауына лайықталған КЕНСАТУДЫҢ соңы ЖЕРСАТУҒА жеткізді! Иә, өзіңіз біліп отырсыз ғой: сонау б.д.д. бәленбайыншы жүзжылдықтарда өмір кешкен Алып Ер Тұңға, Мүде қаған бабаларымыздан кешегі Кенесары-Сыдыққа шейін «бір сүйемі 18 000 ғаламға тең» саналған Қазақтың құтты топырағы дүниежүзілік жылымқұрттарға, оның ішінде Ақырзаманның алапат күші Яжуж-Мәжужге сатылып кете жаздады!..
Тобақазыққа тірелген бұл кепті осы тұстан шиырып (өйткені мұны әлі әр қырынан күллі ұлт-ұрғынымызбен талай талқыларымыз хақ), негізгі айтпағымызға көшейік. Сонымен, назарбаев болудағы мақсат не? Әлгі дәйек-мысалдардан мағұлым болды: көнеден өсиет енбеген, енеден қасиет ембеген, тек қана октябрят, пионер, комсомол, коммунистердің Құдайсыз, тамырсыз идеологиясы тамыр-діңін жеп қойған бұл бейбақ ғұмыр бойы ҚАЗАҚТАН ҚАШЫПТЫ! Қашқандығының хас белгісі – бұл өз әулетімен өгей тілде ғана қатынас орнатты. Соның себебімен оның арамбез ұрпағы – жер бетінде ҚАЗАҚ атты ұлт бар екенін, ол ұлт Қазақстан мемлекетінің иесі екенін, күндердің күні болғанда, ақысын талап ететінін, қажет болса, ақырып теңдік сұрайтынын мүлдем ойланып көрген жоқ! Олар бұл мемлекетті есепсіз көп ақша жасайтын кеңістік деп қана ұқты. Ал әулеттің екінші бөлегі харамбайлық іздеп жүргенде саляфтанып тынды (олардың қалай ол қанды тұзаққа шықпастай болып түскендері, кімдер себепші болғандары туралы нақты деректер бар, уақыты келгенде бәрі де әйгіленеді).
Сөйтіп, ҢӨҢ-нің ошағы Отанның, күллі инсанияттың қатерлі хас дұшпанына айналды. Әрине бұларға да Қазақ болудың түкке керегі жоқ-тын. Олардың шын пиғыл, ең соңғы әрекеті осынау «қанды қаңтарда» күллі әлем алдында әшкере болды. Өйткені ҢӨҢ құпия әскерлерін әлгі қайрат, самат сықылды сатқын туыстары мен мәсімов, тілеуханов, тазабековтердің сілімтік салафиттерінен жасақтады! Ал олар күндердің күні болғанда, мемлекеттік төңкеріс жасамақ болды, жазықсыз жандардың қанын төкті, қалаларымызды өртеді!
Ол айналасына «13? ұлттан» құралған алапес ассамблеямен қамал салғысы келді, олардың жәдігөй, жаттанды, жағымпаз ұрандарымен қоректенді.
Ол тентіреген телімсек, қаңғыған келімсектерді шіріте байытты: машкевич, шодиев, ибрагимов, храпунов, школьник, кулагин, қаптаған кимдер мен цой, нилер, терещенко, миттал, мәсімовтер һәм Қазақтан безген мамин бастаған сандаған ворлар осы тізбекте! Ол сонау Тәуелсіздіктің елең-алаң таңында «өз күніңді өзің көр!» деген ұран тастап, ӨЗ МЕМЛЕКЕТІН ТОНАУДЫ МАҚСАТ ТҰТҚАН, ОТАНТОНАУДЫ ӨНЕР КӨРЕТІН тұтас зымиян жемқорлар армиясын жасақтап шығарды! Олар жат елдерден «Эдем-бақтар» сатып алып, нәпсідариясында шалқалай жүзіп, шалқып жүрді. Ал бұл кезде қазақтың бөбектері ішін қырау тұтқан қуыстарда бес-бестен отқа үйітіліп жатты! Біздің «Өрт», «Ертек тыңдау», т.б. сықылды керегесі отқа оранған, терезесі түтінге тұншыққан шығармаларымыз сол кездерде жазылған…
«Құл құтырса, құдыққа қармақ салатыны» рас екен, ҢӨҢ «ақыры бір өлім бар екенін «мойындап», қасиетті Түркістанға өзіне арнап дүрбе салдырды. Көшелердегі Баба хикметтері жазылған гранит тастарды қоқысқа тастатып, ҢӨҢ атына телінген шатпақтарды мәрмарларға жазып, Түркістан көшелеріне самсатып қойды! Міне, Қ.А.Иассауи хикметтері мың жыл бойы менің жүрегімде жасап келеді, ал «мәңгі бәңнің» шатты-бұттылары ол көшеде бір жыл да баяндап тұра алмасы аян болып қалды…
Әулиені жеңілдікке санағанда сөйте ме?! Әзірет Сұлтан бабам Алланың ақиқат ілімін тұншықтырған кісәпірді жанына жатқызып қояды деп ойлау қандай міскіндік, неткен имансыздық еді?! Тіпті бір әкімсымақ қасиетті шаһардың атын тағы да кісәпірдің атымен атауды да ұсынды-ау! Міне, ақырзамандық азғындық деген – осы!
Сонымен, ғұмыр бойы Қазақтан қашқан ҚАЗАҚБЕЗЕР, ҚАЗАҚБИЗАР кісәпір 2022 жылдың қарлы һәм қанды қаңтарында сол ҚАЗАҚПЕН бетпе-бет келді! Қазақтың алдыңғы – 300, кейінгі – 70, соңғы 30 жылдық КЕГІМЕН, НАЛАСЫМЕН, ҮШ НАМЫСЫМЕН, тежеусіз тоналған күллі РУХАНИ, ДҮНИЯУИ қазынасының ҚҰНЫМЕН қарсы ұшырасты! Ұшырасқаны сол, зәресі ұшып кетті, ал ұшатын иманы мүлде жоқ-ты, өлі тұлыбының қайда ұшқаны (қашқаны) тіпті қызық та болмай қалды. Сөйтіп, үкібай-сүкібайлары ҢӨҢ туралы жалған ақпарлар таратып, онсыз да алағызған елдің, елегізген ердің жүйкесінде ойнап, алашайтандықтарын одан ары жалғастырып бақты. Өзі жылтыңдап, «мәуілдеме» жасаған болды…
Мен кезінде «Ұлт.кз» сайтында жарияланған «Шыңғыс ханмен «шайқас» атты дастанымда Хан Шыңғыстан қашқан мақтаншақ Хорезм шах Текештің кебінсіз, теңіздің бір адасында жанында жалғыз қалған атқосшысының шапанына оранып жатып өлгенін үшбу назарбаев бейнесінде суреттегем. Әрине, сәуегей емеспін, ләкін «тарихты ұмытсаң, қайталанары» – ақиқат: менің сол айтқаным келе жатыр, оған Қазақтың қасиетті қонысынан қуыс түгілі, уыс топырақ та бұйырмасы анық! Өйткені ҢӨҢ әу баста – ұзаққа созылған ОПАСЫЗДЫҚ САПАРЫН бастағанда-ақ, өз жаназасын өзі осылай шығарып қойған: ҚАЗАҚТАН БЕЗГЕНДЕРГЕ ҚАЗАҚИЯДА ОРЫН ЖОҚ! Бұл қағида бұдан былай – келердің де, кетердің де ылғи жадынан шықпайтын Үкім болуы тиіс!
«Назарбаев сабағы» нені үйретеді: Қазақтан туып, Қазақтың жоғын жоқтап, намысын қуып өтпесең, Қазақтың нанын ғана жеп, қанын қасықтап ішіп кетем десең, онда сені ҢӨҢ-нің бақсыз, құтсыз, талайсыз тағдыры ғана күтіп алады, мейлі отыз жыл, бәлкім, жүз жылдан соң! Бір қалшылдаған қарлы қаңтарда қарсы алдыңнан шығады осы Ақиқат азу тісі сақылдап!.. Міне, дәл сол сәтте Мәшһүр Жүсіп уәлидің: «Қазақтың бәрі – азапта, қазақтан кеткеннің жаны – тозақта!» деген удай ащы ақиқаты өзегіңді өттей тілері хақ…
Сөзімнің тыңғысын өз бауырым Еділдің (Жаңбыршин): «назарбаев та қазақтың баласы» деген сөзіне қатысты аяқтағым келеді. Абай атам қасиетті Кәлам-Шәріптен алып айтқан қағидасында: «Адамзаттың бәрін сүй – бауырым деп» дейді. Өйткені әрбір адамның жүрегінде Мейірімді Иенің бөлшегі, яки Нұрынан бөлген Рух атты асылзат бар. Адамзатты сол үшін сүйесің. Бұл инсаният пен хайуанаттың айырым белгісі. Мұны білмей тұрып, тақ түгілі атқа міну харам! Оны білмесең, «ең әуелі – экономика, бастысы, қарын тоюы керек!» деп, сандырақтай бастайсың. Ал ол сандырақтың соңының немен аяқталарына ңөң-міскіннің бейопа тағдыры дәлел. Егер пенде бейбақ Алланың «халифам бол!» деп, аманат қылып берген Рухын ібіліске сатып жіберсе, ол – қазақ түгілі адам санатында да бола алмайды. Демек, ол біз сүюге тиіс адамзат қатарында жоқ деген сөз.
Тағы да Мәшһүр Жүсіп әулиеге жүгінуге тура келіп тұр: «Құдайдың ұрған құлын қоса ұрмасаң – Алланың сүйген құлы бола алмайсың!..». Әулиенің ешқашан өтірік айтпайтынына сенсек, кел, ендеше: «Ендігәрі рухани-дүнияуи қазынасы еселеп, есепсіз тоналған ҚАЗАҚИЯ ҚАҒАНАТЫНЫҢ тізгініне қазақтан безгендер жармаспасын; Елдің тұтқасын кемел ұлдар мен салих құлдар ұстасын!» деп, жүмілә болып күні-түні дұға қылайық!
Әмин!
Көздіойық қонысы,
Маңғыстау уәлаяты,
22.01.22 ж.
