«Тоқаев мырза халықтың алдында ресми түрде «іс жабылды, ол іс о бастан дұрыс болмаған» десе – болды. Басқа ешнәрсе қажет емес. Тіпті кешірім сұраудың керегі жоқ. Мен мансаптың адамы емеспін. Осыны айтса болды, мен елге оралып, қызмет атқаруға дайынмын!
Әкежан Қажыгелдин:

- Еріксіз эмиграцияда жүрген экс-премьер Әкежан Қажыгелдиннің бұл видеосұхбаты Жаңаөзенде басталып, бүкіл елге етек жайған «газ толқуына» дейін шыққан еді. «Азаттық» радиосының тілшісі Асылхан Мамашұлы жүргізген бұл сұхбатқа президент Қасым-Жомарт Тоқаевтың «Нұр Отан» партиясы тізгініне ие болуына және Әкежан Қажыгелдиннің елге оралу мүмкіндіктеріне қатысты ой-пікірлер түрткі болған. Қоғам үшін бұл тақырыптар қызғылықты болғандықтан, Қажыгелдин мырзаның сол сұхбатын видеодан мәтін түріне көшіріп жариялауды жөн көрдік.
– Жақында тұңғыш президент Нұрсұлтан Назарбаев «Нұр Отан» партиясының төрағалық қызметін Қасым-Жомарт Тоқаевқа беретін болды. Бұл мәселе алдағы уақытта партия съезінде ресми түрде шешілетін болады. Партия төрағалығын бергеннен кейін, президенттің еркіндігі күшейе ме?
– Қасым-Жомарт Тоқаевтың еркіндігі кеше де күшеюі мүмкін еді, тек мінез көрсетсе болды. Қолында билік пен қуат жеткілікті. Ол кісі Нұрекеңе рақметін айтып, бір түннің ішінде ұшаққа отырғызып, Түркия немесе Араб Әмірлігіне барыңыз, сол жақта демалыңыз, қажет болса келіп тұрыңыз, мен өз сөзімде тұрамын, ешкімге тиіскізбеймін, бірақ биліктен тайыңыз, жетеді деп айтса – болды. Бірақ оған Қасекең де, Нұрекең де бара алмай отыр.
Егер реформа жасайтын болсаңыз, оны жылдам жасау керек. Ешқандай реформа 10–15 жыл жасалмайды. Ол реформа емес. Көрші мемлекет Қытайды алайық. Дэн Сяопин реформаларын бес жылда жасады. Реформаны жасасаң – жылдам жаса, жасамасаң – бастама. Өйткені экономикалық реформаның қайтарымы өте ауыр болады. Ол оңай дүние емес.
Ал саяси реформа оған қарағанда жеңіл нәрсе. Көп сөзден гөрі кішкене іске барсақ, реформаларды 18 айда іске асыруға болады. Бірақ оған жігерлік жоқ болып тұр. Нұрекең кетпей, ешқандай өзгеріс болмайды. Нұрекең жалтақтап, келешегім, балаларым, немерелерім не болады деген ойда, себебі осы жылдар ішінде жасаған жақсылықтарымен қатар, заң бұзушылықтары да болды.
Жақында Вашингтонда бізге қатысты әңгіме қозғалды. Тәуелсіздігіміздің 30 жылдығын атап өтіп жатқанымызда, АҚШ Конгресінде мемлекеттік емес ұйымдар жетекшілерінің қатысуымен үлкен отырыс болып өтті. Сол отырыста менің пікірімді білгілері келіп, сөз берді. Мен: «Бұл біз үшін өте қиын күн. Егемендік алған күн болғанымен, осыдан он жыл бұрын Жаңаөзенде қантөгіс болды. Оны ұмытпаймыз. Сондықтан бұл күн – қазақстандықтар үшін екі түрлі», – деп ойымды жеткіздім. Одан бөлек Арон Атабектің ақырғы түскен фотосуреттерін көрсеттім. «Қараңыздар, Совет үкіметі кезінде диссидент болып, қудаланған адам. Қолымызға егемендік тигеннің өзінде 16 жыл абақтыда отырып шықты. Түрмеден шыққан түрін қараңыздар, концлагерьден шыққан секілді. Осыдан екі апта бұрын (Конгрестегі кездесу уақытына байланысты айтылып отыр – «Д») бұл кісі қайтыс болды. Осыны көріп отырып, Қазақстандағы демократияны талқылаңыз, Қазақстан қай бағытта дамып жатқанын талқылаңыз», – дедім. Осыны көріп отырған /конгресмен/ Смит мырза «мына үкімет өзгермейтін сияқты» деген ойын білдірді. Мен: «Айналайын Смит мырза! Сіз мені қолдағаныңызға 24 жыл болса да, мен әлі шетте жүрмін. Қай күні мен елге оралып, саяси өмірге қосылып, жұрт қатарына тұрғанда, Қазақстан шынында да өзгеріске бара жатыр деп айта аласыз. Оған дейін басқаның бәрі құр сөз», – деп ашық айттым.
– Сіздің Қазақстаннан кеткеніңізге 24 жыл болды. Елден кетерден бұрын сізге «Парасат» орденін берді. Сол орденді тақтыңыз ба?
– Иә, орденді президенттің өзі тақты. Бұл 1998 жылдың наурыз айында болды.
– Бірінші орден тағып, артынша қудалағаны қалай?
– Бұл өзі бір қызық әңгіме. Қай жерге барсам да, бірінші сұрақ осы. «Премьер-министр мырза, реформа жасадыңыз, сіз неге халықтың арасында емессіз?» деп жиі сұрайды. Бірақ жағдайдың қалай болғанын іштей бәрі біліп отыр. Бұл сұрақты маған емес, бүгінгі биліктегілерге қою керек. Қасым-Жомарттың өзі менің қарамағымда қызмет атқарған. Екеуміз бірге қаншама ел аралап, қаншама шарттарға қол қойып, елге қаншама инвестиция тарттық. Осы жағдайды Нұрекең қызғанып, менен кейін бірде-бір премьер-министрді сыртқа жібермеді. Олардың деңгейі тек ТМД мемлекеттерімен ғана шектелді. Бұл – «мен ғана жүруім керек, мені ғана тануы керек» деген қызғаныш.
– Премьер-министрліктен өзіңіз кеттіңіз бе, әлде сізді кетірді ме?
– Әрине, өзім кеттім. Бірақ оның бірнеше себебі болды. Шынын айту керек, о баста Нұрекең қатты қолдады. Біздің Кабинеттің бастамасы өте екпінді болды. Біздің командамыздың қолынан іс келетініне көзі жетті. Алайда 1996 жылдың соңында ел ісіне Назарбаевтың отбасы араласып кетті. Естеріңізде болса, үлкен халықаралық тендерге «Маңғыстаумұнайгаз» шығарылды. Ондай деңгейдегі тендердің жұмысына үкімет қана емес, дүниежүзілік банк /Әлемдік банк/ те қатысады. Осы жұмыс аясында тендерді жүзеге асыратын екі комитет құрылды. Бірі – мемлекеттік меншік, екіншісі – Жекешелендіру комитеті деп аталды. Бұл жұмысқа шетелден шақырылған заңгерлер мен сарапшылар да жұмылдырылды.
Бір күні аяқ асты тендерге шыққан «АМОКО», «ТЕХАКО», «ШЕЛЛ» секілді алпауыт компаниялар тендерден шеттетіліп, ешкім білмейтін, белгісіз, индонезиялық шағын ғана компания жеңіске жетеді. Сол күні кешке таман «Хабар» телеарнасы баспасөз мәслихатын өткізіп, әлгі компанияны жарнамалады. «Бұлар мықты, тәжірибелі, капиталдары үлкен, Индонезия президенті Сухартоның отбасына жақын адамдар» деп айтылды. Сара Алпысқызының /Н.Назарбаевтың әйелі/ ойынша, ол компания шетел президентінің жанынан болса, үлкен, қуатты корпорация болып саналады екен. Ағылшынша айтқанда, осы жағдай ең бірінші триггер болды.
– Сіз үкіметті басқарған кезде Қазақстанда өте үлкен жекешелендіру реформасы жүрді. Қазақстанның жоғарғы билігінде отырған шенділердің көпшілігі мемлекет меншігін жекешелендіріп алды деген сөз көп айтылады. Осы істің басы-қасында жүріп, өзіңіз бір нәрсені жекешелендіріп алдыңыз ба? Қолыңызда мүмкіндік болды. Қазір шетелде жүрген Әкежан Қажыгелдин қандай ақшаға өмір сүріп жүр деген сұрақ жиі айтылады.
– Уақыт деген өте бір қасиетті дүние, көп нәрсенің ар жағын да, бер жағын да ашып береді. Әкежан Мағжанұлы Қажыгелдиннің қолында ешқандай өндіріс те, активтер де жоқ. Тіпті пәтерім де жоқ. Мен елге баратын болсам, қайтадан пәтер сұраймын.
Үкіметте бізден кейін қолынан іс келетін адам болған емес. Оған дәлелім көп. Біздің Кабинеттің бағдарламасы мүлде басқаша болатын. Естеріңізде болса, «голубые фишки» атты бағдарламасы болды. Мысалы, «Маңғыстаумұнайгаздың» 40 пайызы шетелдің үлкен корпорациясына өтуі керек еді.
Неге шетелдік? Өйткені мұнайымызды шетелдік нарыққа жеткізу үшін, бізге жаңа құбырлар мен жаңа технологиялар қажет еді. Шетелдің инвестициясы керек болды. Шетел болғанда да, біз былай жасағымыз келді, ол туралы Нұрекеңе сан мәрте айттым. Шетел болса да, алыстан болсын. Алыстан келген капитал келешекте қауіп әкелмейді. Көршілес үлкен мемлекеттерден сақ болу керек. Олардан алыс жүргеніміз дұрыс. Себебі мүмкін болатын конфликт /конфликт потенциалов/ деген нәрсе мемлекетке қауіп төндіреді. Қалған 10%-ы халыққа тиесілі болу керек. Ал 50%-ын зейнетақы қорларына беруге дайын болдық. Бағдарламамыз да дайын еді. Алайда 1999 жылы жағдай өзгерді. Ораз Жандосов бір сөзінде айтып еді: «Бүгін үкіметте жүрген министрлердің көбі – миллиардер» деп. Ол қайдан келген капитал? Міне, осының бәрі 25 жыл ішінде болған жағдай.
Мен шетелде жүріп, қызмет жасап, салық төлеймін. Әлеуметтік сақтандыру құжатым да бар. Медициналық қызмет аламын. Менде ешқандай миллион да, миллиард та, кеңсе де, мерседесім де, жеке меншік ұшақ та жоқ. Қарапайым, білімі бар, тәжірибесі мол азаматпын.
– Қазіргі таңда не жұмыс істейсіз?
– Негізгі жұмысым – экономика саласы бойынша сараптамалық кеңес беру. Қазақстаннан кеткен соң, «Баку – Джейхан» жобасының бірінші модераторы болған – мен. Швейцарияда жүргенімде АҚШ мемлекеттік департаменті мені шақырып, ірі мұнай компанияларының басын қосып, модераторлықты ұсынды.
– Ол кезде сіз сырттай сотталған кезіңіз емес пе?
– Мені қалай соттағаны, кімдердің куәгер болғаны, қандай айыптар тағылып, қандай дәлелдер келтірілгені белгілі дүние. Рахат Алиев 2009 жылы менімен жолдастық орнатпақ болып, көп хабарласып тұрды. Жиі сөйлестік. Маған бермеген қағаздары жоқ. Үлкен шамаданмен құжаттар әкеп берді. Сондағы мені қудалау бойынша Рахаттың айтқаны: «Маған команда келді, мен орындадым. Бірақ сіздің ісіңіз 3 минутта қайта қаралатын мәселе, өйткені ар жағында ештеңе жоқ. Мысалы, сіздің Кабинеттің кепілдік берген жарлығын біз жоқ қылдық».
Оны менің атымнан басқаша жазып алып, сотқа береді. Бұл қолдан жасалған іс болды. Сондықтан біздің үкімет оны ешқайда бере алмады, өйткені өтірігі ашылып қалады. АҚШ пен Ұлыбритания да менің ісімді сұратқан. Өйткені мен сол жақта тұрып жаттым. Ақырғы рет бұл істі 2016 жылы Италияның бас прокуроры сұратты. Алайда Қазақстан істі бермек тұрмақ, жауап та қайырмады. Ол жөнінде Ұлыбританиядан алған құжатым бар.
– Қазақстан сотымен сырттай сотталғаннан кейін де «Назарбаевпен бірнеше мәрте сөйлестім, тіпті елге келіп кеткем» деп айттыңыз. Қазақстанға қалай келдіңіз және сізді неге тұтқындамағаны туралы ашық айтыңызшы. Назарбаевпен телефонмен сөйлестіңіз бе, әлде кездестіңіз бе?
– Ең бірінші рет мен оған АҚШ мемлекеттік департаментінен телефон шалдым. Вашингтонға келіп кетуін сұрадым. Ол кезде Буштың орынбасары Армитидж деген адам болды. Сол кісі: «Үлкен қызметтегі танымал Бейкер мен Томбранд сізбен /Назарбаевпен/ сөйлескісі келеді» деді. Бейкер әлі тірі, ал Томбранд 2021 жылдың басында қайтыс болды. Ол кезінде АҚШ-тың бас прокуроры қызметін атқарған. Буштың отбасылық адвокаты, Пенсильвания штатының губернаторы болған.
Ол кісі маған: «Сіз компромиске баруға дайынсыз ба, әлде Назарбаевты жек көресіз бе?» деп турасын сұрады. Мен келіссөзге әрқашан да дайын екенімді айттым. Сөздің қысқасы, келесі күні мен Қазақстанның елшісі Қанат Саудабаевпен кездестім. Одан кейін Қауіпсіздік кеңесінің хатшысы Болат Өтемұратовпен жолықтық. Сонымен не АҚШ-та, не Еуропада кездесетін болып келістік. Көп уақыт өтпей, /Назарбаевпен/ кездесуіміз Парижде өтті. Бір бөлмеде отырып, үш жарым сағат әңгімелестік.
– Сіз – сотталғансыз, ол кісі – Қазақстан президенті. Сотталған адаммен президенттің кездескені қалай болды?
– Мәселе осыда. Сотталғанымның бағасы – осы. Бұл саяси әрекет. Саясатта керек кезде бәрі ұмытылады. Керек болса – кездеседі. Бірақ одан кейін Нұрекең мені шетелде тұра берсін деген болуы керек…
– Осы соттың шешімін өзгертіп беріңіз деп сұрамадыңыз ба?
– Назарбаевпен кездескенде маған айтқанын оның көзі тірісінде ашық айту керек. Мен көп жыл үндемей жүрдім ғой, сұраған екенсіз – айтайын. Ол кісінің ең бірінші айтқаны: «Әкежан, біз саған қарсы жасаған әрекетіміз артық болған екен. Кешір! Олай жасамау керек еді…» – деді. Мен ол кісіге былай дедім: «Өткен-кеткенді көп талқыламайық, болар іс – болды. Келешекті ойлайық, соны талқылайық».
Ертең шақырса да бармаймын. Ол үшін ресми түрде халықтың алдына шығып: «Ол қате болған іс, ол іс қайта қаралып, жабылды» деп айтуы керек. Рахат Алиевтың айтқаны бойынша, маған қатысты ешқандай құжат жоқ. Істің бәрі баяғыда өртеніп кеткен.
– Қазақстанға қайтып оралу ойыңызда бар ма?
– Әрине! Қазақпыз ғой!
– Сіз елге оралу үшін не қажет? Сот шешімі шығу керек пе, әлде Касым-Жомарт Тоқаев кешірім жасау керек пе?
– Жоқ! Тоқаев мырза халықтың алдында ресми түрде «іс жабылды, ол іс о бастан дұрыс болмаған» десе – болды. Басқа ешнәрсе қажет емес. Тіпті кешірім сұраудың керегі жоқ. Мен мансаптың адамы емеспін. Осыны айтса болды, мен елге оралып, қызмет атқаруға дайынмын!
– Қазақстандағы абыройыңыз қандай деп ойлайсыз?
– Саяси тұрғыдан абыройды тексеру үшін, тек сайлау қажет. Жарысқа шығып, оны ұтсам, абырой бар деген сөз. Ұтылсам – жеткіліксіз. Басқа әңгіме жоқ. Халықтың алдына шығып жүздескен соң, халық өз бағасын береді. Саяси тұрғыдан алғанда, мен тәжірибесі мол адаммын. Мен саясаткермін деп жүрген азаматтармен бірге халықты жинап көрейік, сол кезде кімнің беделі қандай екенін көре аламыз.
– Кезінде сізді ресейшіл премьер-министр деп көп айтатын. «Егер Ресей бізге есігін ашпаса, терезесінен секіріп түсеміз» деген сөзіңіз бар еді. Сіз ресейшілсіз бе, әлде өзгеріп, батысшыл болдыңыз ба?
– 1994 жыл, ол кезде экономикамыздың 95 пайызы Ресеймен байланысты еді. Арамызда 7500 шақырым ортақ шекарамыз бар. Кеше – Ельцин, бүгін – Путин, ертең – Иванов, Степановтар болар. Осыны ескермейтін болсақ, бәрінен айырыламыз. Бұл – есеп. Екі үлкен алып – Қытай мен Ресейдің ортасында тұрмыз. Дәл сол кезде экономикамыз осы елдермен байланысты болды. Жоқ деп бәрін жауып тастағанымызда, мұнайымызды да сата алмас едік. Құбырларды қандай күшпен салдық? Американың күшімен. Мен АҚШ-қа ресми түрде барып /премьер-министр кезінде/, Горрмен сөйлестім. Оны үгіттеген соң, бізге көмек жасады. Ол Черномырдинмен /Ресей үкіметінің бұрынғы төрағасы – «Д»/ қызметтестік жасады. «Черномырдин – Горр – Қажыгелдин» деген комиссия болды. Біз үшеуміз басымызды қоспағанда, ал Ресей қырсығып, бұрылып кетіп қалғанда, бізде құбыр да болмас еді.
– Сіз салып кеткен құбыр әлі күнге дейін тұр. Қазақстан Ресейге әлі күнге дейін тәуелді ме?
– Біз мұнайды Ресей арқылы – Батысқа, Қытай арқылы – Шығысқа шығарамыз. Басқа жолымыз жоқ. Бүгінгі жағдай сондай. Сондықтан осы көршілерімізбен дұрыс қарым-қатынас жасау керек болса да, мемлекеттік, ұлттық келешегімізді сатуға болмайды! Ол кезде бұны жасау қолымыздан келді, енді қалай болатынын көреміз. Қытайдың ықпалының өсіп келе жатқаны, тіпті мінез көрсетіп отырғаны маған ұнамайды.
Қытайда тұрып жатқан өзіміздің қазақтарды ел ретінде қолдап отыруымыз керек. Қытаймен сөйлескенде: «Біз көршілес ел болғандықтан, арамыздың жақсы болғанын қалаймыз. Бірақ сіздің елдегі біздің ағайындардың жағдайы дұрыс болуы тиіс. Олай болмаса, арамыз салқындайды» деу керек. Өзіміз мінез көрсетпесек, жағдай өзгермейді.
– Көршілес Ресей де, Қытай да демократиялық мемлекет болып саналмайды. Осы жағдайда Қазақстанда демократия орнату мүмкін бе?
– Әбден мүмкін! Неге Оңтүстік Кореяда болады, ал бізде болмайды? Неге Гонконгта, Тайваньда болды, ал бізде болмайды?
– Осы күндері Қазақстанда Тәуелсіздіктің 30 жылдығы аталып өтуде. Жоғары лауазымды адамдардың біразына Қасым-Жомарт Тоқаев ордендер беріп жатыр. Осыны көре тұра, қандай сезімде болдыңыз?
– Мемлекет болған соң, орденмен марапаттау да болады. Олай болса, орденді Бергей Рысқалиевқа неге тақпайды? Машкевичке тақты, қазақ мемлекеті үшін ол не істеді, не жақсылық жасады? Неше жыл бойы облысты көтерген Аслан Мусин қайда қалды? Неге шетелдіктерді марапаттайды?! Олар соншама не жасады?
Осыны көріп отырып, мұндай марапаттаулардың керегі жоқ сияқты. Бұл марапаттауларды екінің біріне тапсырып, бағасын төмендетіп жіберді. Мысалы, Бауыржан Байбек не жасады?! Ол басқарып отырған партия елімізді қандай жетістіктерге әкелді?! Қарап тұрсаң, елдегі қиыншылықтың бәрі осы партиядан шығып тұр. Қантөгіс болғанда, партия үндемеді. Саясаткерлерді атып тастағанда, партия үндемеді. Бұл партия тек сайлауға ғана қатысады.
Жаңа сіз айттыңыз: партия билігін Тоқаевқа беретін болды деп. Ол партия Тоқаевқа тек сайлаудың алдында қажет, мынау біздің үміткер деп айту үшін ғана қажет. Басқа еш керектігі жоқ. Бұл партия – түкке тұрмайтын нәрсе.
– Уақыт бөліп, бізге сұхбат бергеніңізге көп рақмет!
– Өздерің де аман болыңдар! Елге сәлем айтыңдар!
Сұхбаттың мәтінін дайындаған –
Азамат ШОРМАНХАНҰЛЫ, «D»