ҚР Премьер-министрі Олжас БЕКТЕНОВКЕ!
- Өткен ғасырдың ортасында ұлы Мұхтар Әуезов «Ел боламын десең, бесігіңді түзе!» деп ұран тастап еді. Бүгін сол мәтелдің мәні өзгеріп тұр. «Ел боламын десең – экраныңды түзе» дейтін кезеңге келдік. Кез келген елдің қоғамдық-саяси өмірінде киноның алатын орны айрықша.
Соңғы жылдары елімізде түрлі бағытта түсірілген фильмдер аз емес. Алайда сол фильмдердің сапасына қатысты сұрақ-сауалдар пісіп жетіліп, арнасынан асып тұр…
Кино – идеология, кино – саясат, кино – керек десеңіз, ұлттың қауіпсіздігі.
Жапония Екінші дүниежүзілік қырғыннан кейін ұрпақ санасы мен ұлттық болмысын дәл осы кино арқылы жүйелеп алғаны айдай ақиқат.
Кино – бүтін ұлтты ұйытатын, сол арқылы жас ұрпақтың санасына әсер ететін күшті қару. Әр халықтың ұлттық болмысы, тарихы, салт-дәстүрі, діни ұстанымы, әлеуметтік жіктелісі бар. Әсіресе дәл қазіргідей қазақ қоғамы шетелдік сериалдарды тамсана тамашалап, жастардың санасын бөтен жұрттың мәдениеті жаулап жатқан тұста ұлттық киноға көңіл бөлудің маңыздылығы сәт сайын артып тұр.
Кино саясаты қоғам көшін бастауы керек еді, ал біздің бұл өнеріміз қоғамның жетегінде кетіп барады. Соңғы жылдары мемлекеттік тапсырыспен тарихи тұлғаларға арналған сериалдар мен көркем фильмдер түсірілуде. Осы орайда Антон Чеховтың: «Біз Гогольді халықтың деңгейіне түсірмеуіміз керек, керісінше, халықты Гогольдің деңгейіне көтеруіміз қажет!» дегені еріксіз ойға оралады.
Найзағайдың отына нан пісіріп жатқан осы кезеңде кино – бірінші кезекте бизнес емес, өнер, ұлттық ұстаным миссиясын атқаруы керек. Сондықтан режиссерлер мен сценаристер ең әуелі кинофестивальдардан сыйлық алуды емес, киноның ұлтқа әкелер пайдасын, ұрпаққа берер тәлімін көбірек ойлағаны лазым.
Әбжыландай ысқырған бүгінгі жаһандану дәуірі еліміздің ұлттық кино саясатын түбегейлі қайта қарауға мәжбүрлеп отыр. Тіпті бала-шағамызбен қатар отырып, фильм көрсең, бетіңнен отың шығып, кірерге тесік таппайсың. Анайы эпизодтар мен сүйегіңнен өтетін бейпіл диалогтар, шұп-шұбар тіл, атыс-шабыс, жадағай жаргон сөздер, одан қалса әр жерден ұрлап-жырлап, көшіріп алған инкубатор-фильмдер. Керек десеңіз, мұндай теріс имидж тудыратын фильмдер жұрттың ашуын туғызуда.
Ең қиыны – қатаң сүзгінің жоқтығынан қазақтың көркем де шұрайлы тілі күйреп жатыр. Экран мен эфирде көшенің тілі үстемдік ала бастады. Сонымен қатар дәстүріңді дәлдүріш қып, теріс діни ағымдардың насихатын күйттеп жүрген таспалар да жоқ емес.
Өткен 2024 жылы қазақстандық 90 фильм прокатқа шығыпты. Соның 56-ы – комедия. Күлдіреміз деп, бүлдіріп жатырмыз. Жалпы, қазір күлетін кезең бе?.. Картиналар жыл сайын 30 фильмге толыққан. Кассадан түскен түсімдер де аз емес. 6 фильм миллиард теңгеден астам касса жинаған. Бірақ көпшілігінің сапасы сын көтермейді. Көбі экшн, комедиялық, ең ауыры – жастардың санасына соққы беретін авторлық фильмдер. Ұлттық кинолардың қатары тым аз. Ұлттық статистика бюросы 2024 жылы қазақстандықтар 17 млн 47 мың 524 рет киноға барса, соның үштен бірі –яғни алты миллионға жуығы отандық фильмдерді тамашалаған. Сұраныс жоқ емес, бар! Әлеуметтік сауалнама бойынша, ұлттық киноны көргісі келетіндердің қатары артқан. Алайда сапалы өнім болмай тұр.
Кино өндірісіне нарықтық сипат береміз деп, жалаңаштап алған жағдайлар да аз емес. Сөз жоқ, кино нарығы коммерциялық тұрғыдан өзін-өзі қаржыландыруы керек. Алайда әлемде ұлттық кино өнеріне мемлекеттік деңгейде қолдау жасап отырған елдер бар. Мамандар даярлауда арнайы мемлекеттік саясат белгіленген.
Мәселен, Германия кино саласына маман даярлау үшін жыл сайын 76 миллион еуро бөледі. Бізде де аз қаржы бөлінбейді. Бірақ кешегі Тәуелсіздік таңын жақындатқан Шәкен Аймановтың, Сұлтан Қожықовтың, Мәжит Бегалиннің, Бердібек Соқпақбаевтың, Камал Смайыловтың, Әкім Таразидің, Олжас Сүлейменовтің бүгінгі ізбасарлары қайда? Оңтүстік Корея отандық киноны қолдау үшін, кинотеатрларда көрсетілетін шетелдік фильмдердің сағатын шектейді. Өз фильмдеріне жағдай жасайды. Ал біздің отандық фильмдер тұсаукесерден кейін ізім-қайым жоқ. Кинотеатр қожайындарында ұлттық намыс деген атымен жоқ.
Шетелдік фильмдерді Қазақстан нарығында прокатқа шығару үшін, өліп-талып, иіліп, бүгіліп қызмет істейміз. Ал отандық фильмдердің прокатталу алаңын әлдеқашан алабота басып кеткен. Ірі мегаполистер мен облыс орталықтарындағы ахуал осындай. Орталықтан қашықтағы аудандар мен ауылдардың жағдайын айтсаң, етегің жасқа толады. Ауылдарда кинотеатр түгілі дұрыс Мәдениет үйлері де жоқ.
Кітаптан алыстап, әлеуметтік желіге белшесінен батып бара жатқан жастарымызды тым болмаса ұлттық мұраттарды, тұлғаларымызды, салт-санамызды, Тәуелсіздігімізді ұлықтайтын кино идеологиясымен сусындатуға неге болмайды? Ел Президенті бұл бағытта тиісті мемлекеттік орган мен қоғамның алдына нақты тапсырма берді. Алайда тапсырма өз деңгейінде жүзеге асып жатқан жоқ. Сондықтан салаға жауапты министрлік пен кино саясатына қатысты негізгі оператор – «Қазақфильм» киностудиясы мына шараларды жеделдетіп қолға алуы керек деп есептейміз:
Бірінші, бүкіл мемлекет бойынша (мейлі мемлекет болсын, мейлі жеке тұлғалар болсын) түсірілетін фильмдердің идеологиялық, тілдік, ұлттық ұстанымын реттеу тетігін қарастыратын арнайы көркемдік-сараптамалық кеңес құру;
Екінші, мемлекеттік тілдегі ұлттық фильмдердің үлес салмағына басымдық беру;
Үшінші, фильмдерде мемлекеттік тілдің нормаларын бұзуды қатаң қадағалау;
Төртінші, халықты арнайы ұлттық киноларды көрсететін кинотеатрлармен қамтамасыз ету.
Бесінші, отандық кинолардың прокатталуына ерекше жағдай жасау.
Бұл орайда жауапкершілікті арттыру мақсатында «Кинематография туралы» заңды қатаңдату бағытында бірлесіп жұмыс істеуге әзір екенімізді жеткіземіз.
Жанарбек ӘШІМЖАН, ҚР Парламенті Мәжілісінің депутаты