«Общественная позиция»
(проект «DAT» №06 (277) от 12 февраля 2015 г.
Ойдан-қырдан
Дала қызы болғаннан соң шығар, көкжиекті көрмесем тынысым тарылатыны…
Теңіз қызы болған соң шығар, теңіз-кеудем бұлқынатыны!..
Сор топырақта туған соң ба, сордан қашпайтыным?!.
Май топырақта туған соң шығар, шынайылықты аңсайтыным!..
Жілік шағып жеген соң болар, жілікті сөзге құмарлығым?..
Бас ұстаған шалдың тізесінде отырғандықтан болар, адамның әуелі басын бағалайтыным!..
Қарттың әңгімесін тыңдамағанның қыртқанына қайран қалып қайтесің?!.
Әжесі әлдилемегеннің әдеті мен ісінен неге жиренесің?!.
Бәйгеге түспегеннің бөлек кеткеніне қайран қалма, жалғыздықты сезбегеннің жауы да, досы да жоқ!… Ит тірлігі ғана бар…
Тәннің құлына жанның әңгімесі не керек?!.. Ардың құлына ақиреттің күні тез келеді… Бардың құлының кішілігінен кісі жиіркенеді!..
Тас қалаға сыймай, дүние тарылғанда іздейтін төрем бар-ды… Өйткені оның болмысында тазалық, өн бойында өлең бар-ды!..
Ақ қарға, ақпанға қарамай, тартып кететінім сол еді ақынға!
Бүгін жоқ!..
Ол жақтан самал да еспейді, қоңыр үн де келмейді!.. Өлі тыныштық…
Ондай адам болмағандай!.. Ондай ақын өтпегендей!..
Өлеңіңнен ғана іздейік сені, Аға!..
Есенқұлды еске алу кеші өтті…
Інілері ән шырқап, ағалары естелік айтты. Жас шәкірттер айтысты… Ел тым-тырыс, тып-тыныш. Тек ұйып тыңдады!.. Қалыңның сағынышы… Көптің сағынышы!.. Бірақ кім қалай сағынды???
Ән салып, өлең оқып, думандатып отыратын кештерден ақын өлең жазып, біз ән жазып, олжалы боп қайтушы ек. Сөйтсек, бір-бірімізді «қозғап,» әлде қашан өшкелі тұрған бір отты үрлеп жібереді екенбіз де…
Әйтпесе қызынан да кіші, ол топыраққа бөтен қыр қызы едім…
Жанның жақындығында шекара болмайды екен ғой!..
Жаның жәннатта шалқысын, Есаға! Сағындым!..
- (Роза Әлқожаның «Фейсбуктағы» парақшасынан)