Жуықта Астананың іргесіндегі Қоянды ауылының тұрғындары баспана үшін сатып алған жерлерін талан-таражға салған жергілікті билікке қарсы жаппай наразылыққа шығатындарын мәлімдеді. Қояндылықтар ҚР Президенті Н.Назарбаевқа, ҚР Бас прокуроры А.Дауылбаевқа, Ақмола облысы әкімі С.Кулагинге және жергілікті бишікештер атына жолдаған сол ескертудің қысқаша мазмұны мынадай.
Біз – Целиноград ауданы, Қоянды ауылы тұрғындары қайта-қайта шағымдануға мәжбүрлеп отырған жағдайымызды төмендегідей нақты дәлелдермен жеткізуге тура келіп отыр.
Жалпы жер сатылымға шыққаннан кейін үлкен бизнес көзіне айналғаны жасырын емес. Бұл жағдайдың шет жағасын Қоянды ауылынан да көруге болады. Кезінде амалын тауып, 50–100 га жерге ие болып қалғандардың күні бүгін туып тұр, саудалары да қызып тұр.
Игерілмеген жерлерді үкіметке қайтару туралы елбасы тапсырмасы болса да, оны ешкім орындап отырған жоқ. Бұл жағдай 2000-жылдан бері қайталанып келеді. Соңғы кезде Целиноград ауданы әкімшілігі де бұлардың сыбайластарына айналды. Барлығы жасанды құжат жасатып, түк болмағандай отыра береді.
Соның бір көрінісі – үстіміздегі жылдың 28 наурызында Целиноград ауданы әкімінің бірінші орынбасары және Жер комиссиясының төрайымы Айтқожина Алма Көкішқызы Қоянды ауылына келіп, «Сарыарқа-Табыс», «Қозыкөш», «Нұралы», «Авиа-Самғау» сияқты т.б. жер телімдерін 5 000–7000 доллор аралығында қолма-қол сатты. Қаншама адамдардың көзінше Қоянды әкімшілігі базарға айналды. Бұған қол ұшын беріп отырған ауыл әкімі Мейрманқұлова Алтынай Мейірханқызы.
Алтынай Мерханқызы ауылға әкім болғалы бері ауылдан маза кетті. Әртүрлі жағдайлармен адамдарды бір-біріне қарсы қойып, халықты сыйламай, адамдық этикаға сай келмейтін талаптар қоюда.
Бүгінде халық бір бөлек, әкім бір бөлек кетіп, ауылдық билік өкілдері мен қарапайым халық арасында ауызбіршілік жоғалды. Қазіргі кезде кім әкім болғысы келсе, кімнің қалтасында ақшасы көбірек болса, сол адам билік жүргізетіндігі баршамызға белгілі. Соның салдарынан қарапайым халық зардап шегіп отыр. Бұған дейін банкке берешек болып, кредит алып, сатып алған жер телімдерімізді екінші қайтара қайта сатып, болмаса аукционға салу арқылы басқа адамдарға бермекші, немесе қожайынмен келісімге келу арқылы аламыз деп, елде жоқ заң шығарып отыр.
Қояндыдан жер телімін сатып алған адамдардың барлығы дерлік тоқымдай жер үшін барлық жиған-тергенін бала-шағасының аузынан жырып берген. Тіпті кейбірінің үйінде күнделікті тамақ тауып жейтін де жағдайлары қалмай отыр. Мәселенің бұлай күрт төмендеуі, ұзақ уақыт жер дауымен салпақтау, тұрғындардың жүйкесіне тие бастағаны да жасырын емес. Осының салдарынан 2015 жылғы 11 сәуір күні мәжбүрлі түрде және өз құқымызды талап етіп, жаппай наразылыққа шығатындығымызды ескертеміз.
ult.kz
БИШІКЕШТЕР
Қояндыны қуа-қуа
ҚАСҚЫР ҚЫЛДЫ
Жоғары жаққа арналған осы хатты оқи отырып, жаныңыз ауырады: кеше ғана қасақана «Қоянды ісін» туындатқан жергілікті әкім-қаралар өздерінше «тоң жібітіп», араға алдамшы күн салып, тағы да халықтың жеріне ауыз салыпты. Бұл не сұмдық?!
Тіпті бұған таңқалмай көріңіз: он жылға ермек болған «Қоянды ісін» күні кеше он күнде «жапты» дегенде, шын қуанғанбыз. Сонда біз ауылды қайдам, ауданның әкімі де облыс басшысының пәрменімен орынтағынан ұшып-ұшып кетті-ау деп ойлағанбыз. Сол кездегі ашынған халықтың ащы айғайына құлақ түрсек те, ол шенді-шекпенділердің шекесі жалтырамай, табаны жалтырауы керек болған.
Тіптен біздің бұлай киіп кетуіміздің, жергілікті билік пен Қоянды ауылы тұрғындары арасындағы «кикілжіңге» килігуіміздің де өз алабөтен себебі бар-тұғын. Яғни, өткен жылдың еншісіндегі «Қоянды ісінде» байтақ Қазақстанмен бірге сол тұста біз де өз газетіміз арқылы арашашы болғанбыз. «Қоянды… қасқырша талаған кімдер?» деп, мәселенің мән-жайына үңіліп, аталған істің байыбына барып көргенбіз (№41 (265) қараша, 2014).
Сосын ғой тағы да «тас-талқан» болып отырғанымыз! Өйткені ол арада да кінәлілердің қақ ортасында жоғарыда аты аталған Целиноград ауданы әкімінің бірінші орынбасары және Жер комиссиясының төрайымы Айтқожина Алма мен ауыл әкімі Мейірманқұлова Алтынай болған еді. Бірақ бұл шенділер десе, халықтың аза бойы қаза болғанмен, биліктен ешбір «жаза» болмай, жылы орнынан жылыстамаған.
Енді, міне, осы шенділер жең ұшынан жалғасып, айдың-күннің аманында жер сатуға кіріскен. Мұндайда, сірә, осы елде заң бар ма, жоқ па деп айран-асыр боласың келіп-келіп?! Зайырлы екеніне заңы бетке ұстар болуға тисті елде халықтың мұндай зары ескерілмесе, елдің ертеңінен не қайыр?!
Осындайда, сол әлгі елбасының бір кездегі «игерілмеген жерлерді үкіметке қайтару» туралы Қоянды тұрғындары атаған аты дардай қаулысы еске түседі. Онда да қаптаған қай қаулының астын сызып, атын есте сақтағандайсың?! Ал мынау қаулы Қоянды халқын «қырып саларлықтай-ақ» құжат болып тұрмай ма?
Өйткені дәл осы аталған қаулының «кесірінен» біраз ауылдағы жас отауға деп бірлі-жарым жер алған жұрттың сергелдеңге түскенін сол тұста естігенбіз. Онда да қаржы таппай, жас отауыма деген қара лашықтың қарасын қалқайта алмаған ауыл адамдары осы қаулы бойынша, «игерілмеген» он бес сотық жерін лажсыз мемлекетке қайтарып берген.
P.S.: Мүбәдә, «шаш ал десе, бас алатын» мұндай әкімдердің кесірінен халық түгел «игерілмеген жерлерді үкіметке қайтару» туралы қаулыға қарсы өре түрегелсе, кім кінәлі?! Ал ондай болмауы керек десе, биліктің Қоянды ауылындағы бассыздыққа жол бермегені, кінәлі тұлғаларды дер кезінде жауапқа тартқаны дұрыс болар!
Қозыбай ҚҰРМАН,
«D»